نقش شام خوردن در چاقی و لاغری۱

نقش شام خوردن در چاقی و لاغری

امروزه ثابت شده است که ریشه اصلی چاقی در پر خوری و مصرف غذا های پر کالری نیست,بلکه علل اصلی آن ترکیباتی هستند که آن غذا ها را تشکیل می دهند. غذا های ما مخلوطی از سه ماده ی انرژی زا می باشند.کربوهیدرات ها,چربی ها و پروتئین ها.در میان این سه ماده حیاتی انرژی زا,چربی ها و پروتئین ها چاق کننده نیستند.کربوهیدرات ها هم به دو دسته تقسیم می شوند.کربوهیدرات های بد و کربوهیدرات های خوب.کربوهیدرات های خوب به آن دسته از مواد غذایی قندی گفته می شود که گلیکمی ایندکس آن ها بین رقم های 1 تا 50 است. یعنی آن ماده ی غذایی تا 50 درصد قدرت گلوکز را بالا می برد و به همان نسبت انسولین از لوزالمعده ترشح می شود و به قند خون می ریزد.رقم گلیکمی ایندکس بین 50 تا 100 قند خون را بسته به مقدار کربوهیدرت های بد خیلی بالا می برد.ما می توانیم غذا های مصرفی خود را به سه قسمت تقسیم کنیم: 1-غذا هایی با گلیکمی ایندکس خیلی بالا که قند خون را خیلی بالا می برند, 2-غذا هایی با گلیکمی ایندکس متوسط که قند خون را کمتر بالا می برد, 3-غذا هایی با گلیکمی ایندکس خیلی پایین که بر روی قند خون تاثیری ندارند. آن چه مسلم است این که هر چه بیشتر قند خون از طریق غذا های مصرفی بالا برود به همان نسبت هم انسولین به خون ریخته می شود و یا بر عکس اگر غذا های مصرفی تاثیر چندانی در بالا رفتن قند خون نداشته باشند به همان نسبت انسولین بسیار کمی به خون ریخته می شود و یا اصلا به خون ریخته نمی شود.برای مبارزه با چاقی باید سعی کنیم از غذا هایی استفاده کنیم که زیاد انسولین طلب نباشند. چرا که انسولین چاق کننده است در حالی که هورمون های دیگر مانند گلوکاگرل هورمون های لاغر کننده هستند.اگر ما لوزالمعده و یا پانکراس را دائما تحریک کنیم و مرتبا سبب ترشح انسولین به خون شویم,باید بدانیم که انسولینی که به خون ریخته می شود در حدود 4 ساعت در خون می چرخد. انسولین هورمونی است که اگر زیاد در خون ریخته شود دیگر به جا و محل تولیدی اول خود بر نمی گردد.این هورمون در خون اعمال فیزیولوژی بسیار مهمی را انجام می دهد. از جمله این که سبب حمل قند های موجوددر خون (گلوکز) تا سلول های بدن به منظور تولید انرژی می شود و اگر هنوز هم قند خون زیاد باشد آن ها را در کبد به صورت گلیکوژن در می آورد و اگر باز هم قند خون زیاد باشد به ساختن گلیکوژن ادامه می دهد و سپس آن ها را در ماهیچه ها ذخیره می کند.گلیکوژن های ذخیره شده در کبد و ماهیچه ها ظرفیت تا بیشتر از 500 گرم را ندارند.این گلیکوژن ها ذخیره های گلوکز هستند که به صورت امانت و موقتی در آن جا ذخیره شده اند.در موقع نیاز,گلیکوژن باید به گلوکز تبدیل شود و قند خون را بالا ببرد.این عمل را هورمون دیگری از لوزالمعده و یا پانکراس به نام آل هورمون گلوکاگرل به عهده دارد.گلوکاگرل وقتی به خون ریخته می شود که قند خون به صورت هیپو در بیاید و انسولین هم در خون موجود نباشد.فراموش نکنیم که مقدار قند خون در یک میزان معین ثابت می ماند و از نظر ژنتیکی ثابت شده است که این میزان 1گرم در یک لیترخون است. ثابت ماندن مقدار قند خون در خون یکی از مهم ترین اعمال فیزیولوژیکی بدن است که خداوند متعال آن را تعیین کرده است تا از این طریق غذای مغز دائما تامین شود. مغز انسان در مدت 24 ساعت در حدود 100 گرم قند و یا گلوکز را از خون گرفته و مصرف می کند. در نتیجه این 100 گرم قند باید خیلی سریع جانشین شود.ادامه دارد....